Dolny Mokotów
i Wilanów

Dolny Mokotów to położona poniżej Skarpy część dużej dzielnicy Mokotów, która leży na południe od Śródmieścia Warszawy. O ile górna część dzielnicy była intensywnie zabudowywana już w okresie międzywojennym, dolna rozwijała się najbardziej intensywnie w PRL. Występują tu liczne osiedla z niemal wszystkich okresów – od lat 50. do 80., które zajmują znaczną część dzielnicy. Osiedla zbudowano także w niewielkim fragmencie obecnej dzielnicy Wilanów, który można potraktować jako przedłużenie pasma osiedli Dolnego Mokotowa. W zewnętrznych częściach Dolnego Mokotowa i Wilanowa dynamicznie rozwija się współczesna zabudowa jednorodzinna i wielorodzinna.

​

W północnej części dzielnicy znajdują się dwa najstarsze zespoły osiedli – z lat 50. (socrealizm) oraz 60. (modernizm po odwilży). Sielce i Dolna charakteryzują się dużą różnorodnością rozwiązań architektonicznych i urbanistycznych wyróżniających dla poszczególnych okresów.

​

Wybudowano sporo osiedli w latach 70., średniej wielkości i dużych, dość typowych dla tego okresu, głównie w środkowej części dzielnicy. To przede wszystkim Stegny (jedno z największych osiedli w Warszawie) i Sadyba, a także wielkoskalowe Czerniakowska Wsch., Bernardyńska i Wilanów II.

​​

Występuje także kilka osiedli z lat 80. o niespotykanych dotąd formach budynków i dużej kameralności – Idzikowskiego, Arbuzowa i Wilanów III. W dzielnicy (poza fragmentem Sielc) nie występują osiedla bardzo małe (o kilku budynkach) lub przemieszane ze starszą zabudową.