modernizm ’60
ok. 1956–1965 – W. Gomułka, po odwilży październikowej
powrót do modernizmu, wolność projektowania i nowe możliwości, wysokiej klasy architektura
fasady:
-
modernistyczne, różnorodne,
urozmaicone -
okna duże poziome
lub kwadratowe -
loggie, balkony oraz portfenetry bardzo zróżnicowane
(np. w pionowych pasach, w szachownicę, na całej fasadzie) -
często załamane
-
dodatkowe elementy:
pionowe i poziome podziały,
osłony balkonów,
cegła klinkierowa -
ocieplone i otynkowane
budynki:
-
niskie (3–4 p.),
także wysokie (7–10 p.) -
klatkowce różnej długości
i punktowce;
także korytarzowce (wysokie)
oraz galeriowce (niskie) -
kształt prostopadłościanu
lub kilku połączonych brył -
technologia wielkoblokowa (Ż)
i tradycyjna, rzadziej inne
przestrzenie:
-
budynki prostopadle lub równolegle do ulic
lub luźno rozmieszczone,
często nieregularnie -
przestrzenie otwarte,
podłużne między budynkami
lub otoczone budynkami -
tereny zielone zarówno
małe (kameralne),
jak i duże (parkowe),
czasem asfaltowe placyki -
wnętrze wolne
od ruchu kołowego -
niskie pawilony, budynki garażowe, małe parkingi